Nikt nie jest tak samotny jak człowiek zakochany bez wzajemności.

 Warto czasem umrzeć, jeśli rodzisz się na nowo.

 Pytasz, dlaczego płaczę? Nie pytaj. Popatrz w moje oczy. A jeśli zobaczysz tam siebie, po prostu odejdź.

 Świat niepotrzebnie się starzeje, bo nie wyciąga wniosków z upływu czasu i nie staje się przez to mądrzejszy.

 Ci, który nas kochają, tak naprawdę nigdy nas nie opuszczą.

 Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.

 A ten świat nie lubi odmienności.

 Nie ma ucieczki od bólu; trzeba go oswoić, żeby nie dokuczał.

 Umrzeć to nie sztuka,
natomiast sztuką jest żyć.
Prawdziwym arcydziełem - żyć i nie zejść na psy.

 Bądź jak woda – przystosowuje się do każdego naczynia, a może zniszczyć skałę.

 Błogosławieni, którzy potrafią

śmiać się z własnej głupoty,

albowiem będą mieć ubaw do końca.