Nikt nigdy nie zabłądził na prostej drodze.

 Chorujemy przed śmiercią po to, byśmy mogli odwyknąć od własnego ciała.

 Prawda to zjawisko lokalne. Jak mikroklimat.

 Pomysły moich powieści kryminalnych znajduję, zmywając. Jest to zajęcie tak głupie,
że zawsze rodzi we mnie myśl o zabójstwie.

 Wyciszysz się do tego stopnia, że twojemu sercu przestanie zależeć na biciu, a płucom na oddychaniu.

 Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?

 Jestem heretykiem miłości, moje łzy płoną do Ciebie.

 Zawsze biorę za punkt wyjścia autentyczne wydarzenie, ale gdy opowiadam o nim, zaczynam zmyślać.

 Nowa książka to nowe wyzwanie.

 Lepiej zostać samemu niż w złej kompanii.

 A nieśmiertelność to potężna pokusa.
Ludzie zabijali i kradli dla o wiele mniejszych rzeczy.