Piszę – i mówię – aby dowiedzieć się, co myślę.

 Światło potrafi trzymać na uwięzi potwory mojej wyobraźni.

 Nigdy nie widziałem, powiadam ci, żeby dobry dobrze wychodził na swej dobroci.

 Zadziwiające, że czasem nie potrafimy dostrzec tego, co mamy przed nosem.

 Samotność mnie buduje.
Miłość mnie załamuje.

 Wskrzesiciel się znalazł.

 Czuję się jak wybrakowany towar, jakbym zeszła z linii montażowej kompletnie schrzaniona i rodzice musieli oddać mnie do naprawy zanim upłynie termin gwarancji. A przecież rozpadłam się już tak dawno temu!

 Siłę człowieka mierzy się ilością jego nieprzyjaciół.

 Owoc dojrzewa i spada. Człowiek czasami musi upaść, aby dojrzeć.

 Anastasio, ja się nie bawię w serduszka i kwiatki. Nie bawię się w ten cały romantyzm...

 Składanie w ofierze przyjaciół dowodzi braku wychowania.