Kto żyje w strachu, nigdy nie będzie wolny.

 Nigdy nie poznamy całego dobra, jakie może dać zwykły uśmiech.

 Największej mądrości życiowej nie uczą nas zakurzone tomy dzieł filozoficznych, ale ludzkie czyny, każdy oddech i gest współczucia.

 Tej nocy na niebie było mnóstwo gwiazd, ale nie były to gwiazdy zakochanych.
Tu, milę powyżej poziomu morza, gwiazdy wydawały się ostre i okrutne niczym otwory wycięte w czarnym aksamicie, rany zadane niebu boskim kolcem do lodu.
To były gwiazdy tych, którzy nienawidzą
i Harold czuł, że może pomyśleć życzenie: Chciałbym, żebyście zdechli, świnie.

 Wyobraźnia ma słabą pamięć i wszystko się w niej zaciera i odpływa. Oczy zapamiętują na dłużej, znacznie dłużej.

 Nie ma powrotu, więc równie dobrze możemy żyć dalej.

 Uśmiechniesz się umierając, jeśliś wiedział, jak żyć.

 Ale przecież wszyscy zaczynają od tego samego miejsca; jak to się dzieje, że większość bez trudu posuwa się naprzód, podczas gdy niektórzy gubią drogę?

 Jak trudno przewidzieć konsekwencje własnych uczynków.

 Ojciec za pieprz życia uważał miłość w wielorakiej postaci.

 [...] bo sprawiedliwość to tępy nóż. I jako filozofia, i jako sędzia.