W śmierci nie ma miejsc na sprawiedliwość.

 Czasami można w coś wierzyć tylko dlatego, że się tego chce.

 Cisza jest święta. Zbliża ludzi, gdyż tylko ci, którzy się dobrze ze sobą czują, mogą siedzieć w milczeniu.

 Więcej żona garścią niż mąż workiem przyniesie.

 Przeszłości zmienić nie sposób. Trzeba więc liczyć się z rzeczywistością.

 Życie to bankiet i większość biednych frajerów głoduje na śmierć.

 Trzeba żyć własnym życiem, a nie cudzym.

 (...) ważniejsze od tego, by wyzdrowieć, jest nauczyć się godzić z chorobą i śmiercią.

 Wszyscy podejmują ryzyko. Wiemy o tym i akceptujemy je.

 Problem w tym, Isabelle, że Twoja pomoc przynosi śmierć innym ludziom. Tak więc... dzięki, ale nie.

 Zgubiłem się w mroku, a Ty mnie znalazłaś.
Płonąłem, tak bardzo, a Ty dałaś mi lód.