Nic nie napawa większą melancholią niż śmierć piękna.

 Winston przerwał czytanie, głównie po to, aby rozkoszować się faktem, że czyta, na dodatek w wygodnych i bezpiecznych warunkach.

 Nasze wspomnienia są jedynym świadectwem życia i czynów tych, którzy odeszli.

 Powoli nabierałem przekonania, że już nic mi się w życiu nie przydarzy.

 Czego nie można zmienić, to trzeba polubić.

 Trudno cokolwiek znaleźć, jeżeli się nie wie, czego szukać.

 Bo ja gdy czytam, to właściwie nie czytam, biorę piękne zdanie do buzi i ssę je jak cukierek, jakbym sączył kieliszeczek likieru, tak długo, aż w końcu ta myśl rozpływa się we mnie jak alkohol, tak długo we mnie wsiąka, aż w końcu nie tylko jest w moim mózgu i sercu, lecz pulsuje w mych żyłach aż po krańce naczyniek włoskowatych.

 Twoja wyobraźnia jest twoim największym wrogiem...

 Płacze nad dziećmi, które utraciła, nad mężem, którego nigdy nie przestała kochać, i nad światem, w którym nie ma dla niej miejsca.

 Bez bólu nie ma zdobyczy.

 Tego wieczoru śmierć zatańczy pośród nas.