Jego słowa to moja zguba, przywodząca mnie nad skraj przepaści.

 To ona, moja kobieta,
moja silna kobieta,
która jednocześnie jest moją słabością.

 Pogrzeby nie są dla zmarłych- są dla żywych.

 Niezależnie od obrotu Ziemi wszyscy żyją w snach.

 Za dużo chcemy ogarnąć rozumem. Powinniśmy pamiętać o sercu.

 Śmierć nie jest straszna. Jest smutna, ale nie straszna.

 Jeśli Bóg istnieje, to ma chore poczucie sprawiedliwości.

 Chroń ją, Boże. Ja zajmę się resztą.

 Dotarło do niej, że miłość to ten moment, kiedy serce nagle zaczyna rwać się na strzępy.

 Kobieta, która publicznie się rozbiera, przypomina mi reżysera filmu kryminalnego, który na wstępie zdradza rozwiązanie.

 Przejrzyj się we mnie.