(...) wciąż jeszcze wierzę w wewnętrzną dobroć ludzi.

 ...na wojnie nie ma drobiazgów, jest tylko zwycięstwo lub klęska, życie lub śmierć.

 Życie, które nie jest ciągłym wyzwaniem, jest niczym.

 Ludzie mieli oczy otwarte, owszem, ale patrzyli, nic nie widząc...

 Muszę znosić codzienny wschód słońca. To potworne. To nieludzkie.

 Mężczyźni oświadczają się przy księżycu, kobiety składają pozwy do sądu.

 Rodzinę tworzy miłość, a nie więzy krwi.

 Pesymizm to przywilej człowieka, który myśli.

 Miłość jest tęsknotą, po utraconej połowie nad samych.

 Umieram z miłości... tak bardzo ją kochałem!... I nadal kocham, bo z tego umieram. Gdybyś wiedział jaka ona była piękna, kiedy pozwoliła mi się żywa pocałować! Po raz pierwszy wtedy pocałowałem kobietę... żywą, tak, żywą, a piękną jak umarła!

 Jeśli z czymś nie możesz
walczyć, musisz to polubić.