W muzealnej kawiarni mówi: - Muszę się odnaleźć. Jakbym zaczynała ...

 Ktoś, kto walczy ze swymi obawami, walczy z wiatrakami.

 Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.

 Ból zdaje się być największym przeciwnikiem cnoty.

 U naczelnych najważniejszy jest dotyk.

 Tylko szaleńcy i krańcowi idealiści bronią do ostatka spraw absolutnie przegranych.

 Żywot chwali się po śmierci, jak dzień po zachodzie słońca.

 Nasze życie stworzone jest tak, że pod spojrzeniem, którym je ogarniamy, staje się straszne lub cudowne.

 (...) pali się do tego jak świeca pod prysznicem.

 Ten widzi, kto widzi ostatni.

 Ludzie są jak węzełki: nie wiadomo,
co się w nie zbierze i czy dadzą się rozplątać.