Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.

 Własne potrzeby są ostatnim powodem, dla którego powinniśmy żyć. Powinniśmy żyć dlatego, że inni o nas zabiegają, że potrzebują nas. I nie chodzi tu o egoizm, ale o to, że tak naprawdę każdy z nas ma potencjał do niezwykłych rzeczy, jeśli tylko postanowi po nich sięgnąć.

 Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.

 Uwierzyłabym, gdybym usłyszała to od ciebie.

 Ktoś wyjął mnie znikąd i wrzucił nigdzie.

 Dobre serce można dzisiaj kupić z przeceny.

 Doceniaj świętość każdego dnia, żyjąc po to, by dawać.

 (...) woda życia może lać się jednocześnie na dwa młyny: nadziei i żalu.

 Jeśli myśli mogą zniekształcić język, to również język może zniekształcić myśli.

 Trudno wypuścić z ręki coś czego człowiek się kurczowo trzymał. Nawet kiedy to coś jest najeżone cierniami. Może zwłaszcza wtedy.

 Niepowodzenie w kwestii umierania jest zawsze godne pochwały.