Trzeba czasem się zatrzymać, kochanie...

 Zapominamy, jak ważna jest zwyczajna rozmowa, wspólna kawa, dobre słowo do poduszki. Zapominamy, że to słowa budują mosty, a milczenie jak ogień je spala. Zapominamy, ile znaczą drobiazgi, dobre gesty, ciepło głosu, smaki i zapachy. Zapominamy, że mamy emocje i marzenia. Zapominamy, że jesteśmy ludźmi…

 Ale w każdym razie przyjemnie jest spotkać kogoś, kto wie, co to za uczucie być starym.

 W moim teraz to nieważne.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 Tam, gdzie znajduje się rozwaga, zalega ostrożne milczenie.

 Ktoś, kto szybko umie przyznać się do własnego błędu, zamyka usta innym.

 [...] gdy nauczyłem się wspominać, nie nudziłem się już wcale.

 Stał sie kłopotem i ikoną tej części świata.

 Nie pytaj próżno, bo nikt się nie dowie,Jaki nam koniec gotują bogowie.

 Czas robi swoje. A ty człowieku?