Zabijamy wrogów, bo inaczej oni zabiją nas.

 Dużo ludzi nie wie, co z czasem robić. Czas nie ma z ludźmi tego kłopotu.

 Nie liczy się to ile możemy dać drugiemu człowiekowi, ale ile potrafimy w nim zostawić. Każdy człowiek, którego spotykamy na naszej drodze, jest w jakiś sposób do nas przywiązany. I choćbyśmy spotkali go tylko raz, to coś od nas w nim zostaje. A my zostajemy w nim. Na zawsze.

 Jasnej twarzy namiestniczki nigdy nie przesłoniła chmura zamyślenia.

 Człowiek nie pragnie na ziemi wiele. Chciałby tylko, aby to niewiele było dobre i nie dało na siebie zbyt długo czekać.

 Kwiaty są tak pełne sprzeczności! Byłem zbyt młody, żeby umieć ją kochać!

 Głupiś, Janie, jak chłop ze wsi pod Sandomierzem...

 - Życie ci niemiłe?
- Wręcz przeciwnie.

 W każdym końcu kryje się nowy początek.

 Najokropniejsi są jednak ludzie.

 Marzeń zaś odczytać nie sposób.