Każdy jest jak książka, tylko ludzie mają róże okładki.

 Żałuję tego, co powiedziałam wczoraj. Dopiero rano wymyśliłam lepsze obelgi...

 Mam coraz mniej ochoty na widywanie się z ludźmi, czasami nie widuję nikogo tygodniami i wcale mi tego nie brakuje. Dużo czytam, mało mówię, to wszystko.

 Kiedy człowiek odczuwa obrzydzenie do tego, co robi, zaczyna wątpić we wszystko. Przy odrobinie roztropności może to być początkiem dochodzenia do Prawdy.

 Wódka pije ludzi do dna.

 A to jest najważniejsze, tak mi się przynajmniej wydaje - być w zgodzie z samym sobą i wiedzieć, kim się jest.

 Dojrzałość oznacza stabilność. Tak jak nie stawiasz telewizora na chybotliwej szafce, tak nie wiążesz swojego życia z kimś, kogo nie możesz być pewnym. Przewidywalność, nawet w spontaniczności, jest jednak ważna.

 Jedna jest armia,
jedno jest polskie wojsko
i jedna jest Polska.

 Prasa musi mieć swobodę mówienia wszystkiego,by niektórzy ludzie nie mieli swobody robienia wszystkiego.

 Kto chce być sędzią wśród ludzi, sam musi być człowiekiem.

 Czy człowiek nie umiejący liczyć, który znalazł czterolistną koniczynę, ma też prawo do szczęścia?