Nie rozumiem, jak to się dzieje, że wszystko się tak gwałtownie zmienia, że kolejne warstwy naszego życia grzęzną pod następnymi. Nie wiem, ile tak można wytrzymać. Kiedyś pewnie wszyscy wybuchniemy.
Istna wariatka ze mnie. Ale cóż na to poradzę! Sądzę, że wyleczy mnie dopiero małżeństwo. Podobno w ogóle działa na ludzi trzeźwiąco.
Jednak smutek jest gościem, którego niełatwo się pozbyć.
... to była ciągle rana, a ran niezabliźnionych lepiej nie rozdrapywać.
Skończ swoje sprawy, nim sprawy skończą z tobą.
Żałuję, że nie wiedziałem wówczas tego, co teraz wiem
Utrata wiary we wszystko, w co się przez całe życie wierzyło, jest okropnym doświadczeniem, które potrafi ludzi przedwcześnie postarzeć; jakby traciło się duszę i serce.
Jestem jaka jestem.
Jeśli ośmielimy się patrzeć uważnie, możemy ujrzeć znacznie więcej.
Zobaczyć osobę, którą się kocha, choćby na krótko, jest już szczęściem.
Ubóstwo cnoty nie traci.
