Na czyje siły, na czyj rozum obliczone jest życie?

 Sens istnieje. Tylko jest ukryty przed nami. Ukryty zbyt dobrze.

 Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz na ruinie serca dalej się zieleni.

 Uszom prędzej można dogodzić, niż oczom.

 Kiedy jesteśmy szczęśliwi, zawsze jesteśmy dobrzy, ale nie zawsze, choć jesteśmy dobrzy, bywamy szczęśliwi.

 Czasem to właśnie małe rzeczy liczą się najbardziej.

 Tak, świnia była ze mnie okropna, a wyobrażałem sobie, że jestem aniołem.

 Nie ma nadziei prócz nas. Nie ma litości prócz nas. Nie ma sprawiedliwości. Jesteśmy tylko my.

 Gdybym mógł, gdybym tak mógł wydrzeć sobie serce i odrzucić serce, i być bez serca.

 Akceptujemy tylko taką miłość, na jaką w naszym mniemaniu zasługujemy.

 Nie można wściekać się na coś, na co nie ma się wpływu.