
Najchętniej chciałoby się wszystko rzucić, położyć się w domu do ...
Najchętniej chciałoby się wszystko rzucić, położyć się w domu do łóżka i o niczym więcej nie słyszeć.
Są rzeczy, które możemy zmienić,
i takie, na które nie mamy wpływu.
Nie liczy się to ile możemy dać drugiemu człowiekowi, ale ile potrafimy w nim zostawić. Każdy człowiek, którego spotykamy na naszej drodze, jest w jakiś sposób do nas przywiązany. I choćbyśmy spotkali go tylko raz, to coś od nas w nim zostaje. A my zostajemy w nim. Na zawsze.
Nic, co ma wartość, nie przychodzi bez walki.
Czasami musisz zniknąć. Odwrócić się na pięcie i zobaczyć świat bez niektórych osób. Jeśli ktoś Cię nie docenia, nie stój obok, nie uśmiechaj się jak w taniej produkcji i nie połykaj tłumionych łez, po prostu odejdź. Daj temu komuś szansę na zobaczenie życia bez Ciebie, bez Twojego śmiechu, humorków i ciągłych rozmów. Nabierz szacunku do samej siebie, nie pojaw się w tym samym miejscu co zawsze. Daj komuś szansę zatęsknić...
Strasznie się boję, że nigdy nie pozwolisz sobie być szczęśliwą.
Jesteśmy sami, nic nas nie usprawiedliwi.
Ach, nie umarłam... Ach tak... Trudno... Przepraszam...
W apatii jest wolność, dzikie, odurzające wyzwolenie, którym prawie można się upić.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Byle kretyn może cieszyć się
życiem w wieku dziesięciu, dwudziestu
lat, ale kiedy człowiek ma sto lat,
kiedy już nie może się ruszać,
musi uruchomić swoją inteligencję.