Życie polega na poszukiwaniu i tęsknocie.

 Ludzie – o ile można ich tak nazywać – którzy otoczają nas od urodzenia, mają wpływ na nasze życie, na naszą śmiertelność. Tworzymy razem pewnego rodzaju społeczną tkankę, do której wszyscy należymy.

 Udawanie normalnej jest łatwiejsze, niż bycie normalną.

 Najdłużej trwa zawsze ta sekunda, która zwiastuje nadchodzącą zgrozę.

 Kiedy wpatrujesz się w piekło, ono swe przekrwione ślepia wbija w ciebie.

 Niedostateczna wiedza
bywa groźniejsza od braku wiedzy.

 Czasem dla ludzkiego spokoju dobre wychowanie więcej znaczy niż dobre serce.

 Nie wierz w proroctwo, dopóki nie przyniesie owocu.

 Uczucia nie zawsze przychodzą wtedy, gdy jesteśmy na nie gotowi.

 Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.

 Dopóki nie znajdzie się taki komputer, co
potrafi wypić więcej od człowieka, ludzkość nie
powinna czuć się w swych pryncypiach zagrożona.