Zawsze miał się potknąć o ten sam korzeń drzewa i upaść; nigdy nie docierał (...) na czas.
Miłość, która niczego nie buduje, umiera w straszliwych cierpieniach.
Nie mogłabym z tym człowiekiem żyć, (...) ale być może mogłabym z nim umrzeć.
Rodzice nie mogą oczekiwać od dziecka, by podążało inną drogą niż tą, którą samo wybrało.
Prawda jest jak przykrótki
koc, pod którym marzną stopy.
(...) jak trudno dotrzymać obietnicy złożonej samym sobie.
Przyjaciele przychodzą i odchodzą, jak kelnerzy w restauracjach.
Zaraza nie jest na miarę człowieka.
Życie to nie zagadka, do której łatwo znaleźć odpowiedź...
Człowieka nie ocenia się po tym, ile razy upada. Ważne jest, ile razy się podnosi.
