Wszyscy wracają kiedyś do miejsc, z których chcieli uciec.

 Gdy człowiek wytyka kogoś palcami,
powinien pamiętać, że pozostałe cztery
wskazują na niego samego.

 Nie wiem, dokąd mnie los prowadzi, ale lepiej mi się idzie, gdy trzymam cię za rękę.

 Jak trudno przewidzieć konsekwencje własnych uczynków.

 Szczęśliwa codzienność też istnieje, nawet jeżeli jest tylko codziennością.

 Pamięć to funkcja emocji.

 – Co ty ze mną robisz? – spytał wrony.
Uczę cię latać.
– Ja nie potrafię latać!
Właśnie teraz lecisz.
– Ja spadam!
Każdy lot zaczyna się spadaniem.

 Kochać kogoś oznacza przyznać, że ma i dobre i złe strony.

 Wydarzenia to tchórze. Nie lubią występować pojedynczo, lecz zbierają się w stada i atakują wszystkie naraz.

 Nadzieja bierze mnie w ramiona i trzyma w swoich objęciach, ociera mi łzy i mówi, że dziś, jutro, za dwa dni wszystko będzie dobrze, a ja jestem na tyle szalona, że ośmielam się w to wierzyć.

 Każdy z nas jest światem, o którym tylko sam może opowiedzieć.