Każdy człowiek ma jakąś przeszłość, to oczywiste. Wyobrażam to sobie jako naszyjnik z pereł, ciąg nawleczonych na nitkę wydarzeń.
Kiedy kochamy, wszyscy
jesteśmy aniołami. Tylko zetknięcie
z ziemią sprawia, że jesteśmy śmiertelni.
Czy we dwoje jest się trochę mniej samotnym, czy też podwójnie samotnym?