Miłość w związku sprawia, że ludzie stają się dla siebie wsparciem i motywacją. Zdarza się jednak, że decydujemy się kontynuować związek, w którym miłość już dawno wygasła. Co takiego sprawia, że mimo wszystko chcemy pozostać ze swoim partnerem i uciekamy od decyzji rozstania się?
Kontrola
Odczuwamy potrzebę, aby nasz partner nie mógł sobie bez nas poradzić. Kontrolujemy go poprzez stworzenie zależności. Chcemy czuć się potrzebni, a w związku bez miłości jedynie zależność od drugiej osoby daje takie poczucie. To wszystko dzieje się jednak w naszej podświadomości, a wydaje nam się, że jest to objaw miłości. To wszystko jednak sprawia, że jesteśmy w stanie manipulować i kontrolować swojego partnera, aby funkcjonował według naszych potrzeb.
Lęk przed samotnością
W tym przypadku obawiamy się przyszłości w samotności. Mamy wrażenie, że już nic w życiu nas nie spotka, a kolejny związek nie będzie taki sam. Dobrze się znacie i mimo wszystko sobie ufacie, a więc nie chcesz zaczynać wszystkiego od nowa. Nie przeszkadza ci to, że miłość dawno wygasła. Liczy się jedynie fakt, że nie jesteś sam i nie musisz się martwić, że sobie nie poradzisz.
Uzależnienie
Jest to odwrotna sytuacja, kiedy to partner kontroluje ciebie. Masz wrażenie, że wiele zawdzięczasz partnerowi i zasługuje na to, aby z nim zostać. W tym przypadku działa empatia, która nie pozwala na zrezygnowanie ze związku. Nie chcesz wywoływać napiętej atmosfery, kłótni i ranić uczuć. Chcesz spełniać potrzeby partnera, mimo że sam nic nie daje w zamian.
Chęć opieki
Nie ma nic złego w tym, że chcemy chronić i opiekować się drugą osobą, ale rodzi się problem, kiedy stajemy się nadopiekuńczy. Taki rodzaj zachowania nie ma nic wspólnego z miłością, a jedynie z postrzeganiem drugiej osoby, jako nieporadnej i wymagającej opieki. Takie podejście szczególnie występuje między rodzicem, a dzieckiem, ale w związku może być to źródłem problemów. Jest to silnie związane z wyżej wspomnianą kontrolą.
Ze względu na innych
Bardzo ciężko jest się zdecydować na rozstanie, kiedy para posiada dzieci lub rodzice i przyjaciele bardzo im kibicują. Powstaje w pewien sposób obawa, że zaczną źle na nas patrzeć i oceniać. W przypadku dzieci pragniemy uniknąć negatywnych emocji związanych z rozstaniem rodziców. Warto jednak pamiętać, że dzieci czują, kiedy ich rodzice nie są szczęśliwi i to wywołuje w nich jeszcze większy niepokój.
+