Mam tak wiele, a uczucie do niej pochłania wszystko; mam tak wiele,
a bez niej wszystko staje się niczym.
Pełen nadziei idziesz zrywać w zimie kwiaty dla swej królowej.
Trzeba być cierpliwym, a wszystko się zmieni na lepsze.
Widzimy szczęśliwych ludzi, których nie my uszczęśliwiamy, i to jest nieznośne!
Niestety, ludzie wierzą
w Boga, a nie słuchają jego słów.
O, jakże często do snu kołyszę wzburzoną krew.
Ze złym humorem jest tak, jak z lenistwem, bo jest to rodzaj lenistwa; natura nasza jest bardzo do niego skłonna.
Posiadam tyle, a bez niej wszystko jest mi niczym.
Mam tak wiele, a uczucie do niej pochłania wszystko; mam tak wiele,
a bez niej wszystko staje się niczym.
Boję się, że tylko niemożność posiadania mnie czyni mnie w twoich oczach pożądaną.
Czymże jest, Wilhelmie, sercom naszym świat bez miłości? Tym zapewne, czym byłaby bez światła latarnia magiczna. Ledwo wstawisz w nią lampkę, natomiast jawią się na białej ścianie barwne obrazy! A choćby były one tylko przelotnymi złudami, to jednak są nam szczęściem, stoimy jak młodziki
i z zachwytem patrzymy
na to cudowne zjawisko.
Będę używać teraźniejszości i niech się stanie przeszłością, co minęło.