Nie odkryłem, aż do tego dnia, że to właśnie śmierć sprawia, że najbardziej kochamy życie. Że życie jest kruche, jak rozkwitające róże, że to życie jest krótkie jak błyskawica w ciemnościach, mija, mamy tylko teraz, tylko już teraz.
Cytat Gabriela Garcia Marqueza odzwierciedla głębię miłości do życia uświadomionej przez śmierć. Przypomina, że życie jest krótkie i kruche, a mamy tylko teraźniejszość.
Gorzko pachną samotną jesienią
te wieczory bez Ciebie umarłe,
kiedy marzę zaplątany w jesień,
kiedy serce mnie dławi pod gardłem.
Co by się nie działo, ludzie nie zrezygnują z niezmiennej miłości.
Nie można zmusić serca by wybierało rozsądnie. Samo podejmuje decyzje.
Miłość to tylko słowo, dopóki nie przyjdzie ktoś, kto nada mu znaczenie.
Kochać i tracić, pragnąć i żałować,
Padać boleśnie i znów się podnosić
Krzyczeć tęsknocie: „Precz!” i błagać: „Prowadź”
Oto jest życie: nic, a jakże dosyć…
Nie mam nic do napisania, bo gdy nie ma miłości, słowa się kończą.
Miłość nie odnawiana każdego dnia stanie się przyzwyczajeniem, a z biegiem czasu niewolą.
Kochać prawdziwie to znaczy kochać na zawsze.
I szukamy powodów, by się odezwać, marnujemy cenne chwile. A już moglibyśmy siedzieć obok siebie.
Ilu byłoby zakochanych, gdyby ludzie nigdy nie słyszeli o miłości?
