Każdy rozumie odwagę na swój własny sposób. Część z nas nie ma problemu z byciem odważnym i od urodzenia odwaga jest ich główną cechą, inni muszą się tego nauczyć lub ukrywają przed światem, że tak naprawdę mają w sobie pewne obawy. Co tak naprawdę pokazuje, że ktoś jest odważny?
Odwaga
Większości z nas wydaje się, że jesteśmy odważni. Podejmujemy się ryzykownych rzeczy, których inni nie są w stanie zrobić, ale czy właśnie to określa odwagę? Psycholog Linda Blair zdradza, że jest pewna rzecz, która może nam powiedzieć, w jakim stopniu możemy się chwalić naszą odwagą.
Łatwo odkryjesz, że ty sam lub inna osoba nie jesteście tak pewni siebie, jak myślicie, gdy okaże się, że za każdym razem, gdy macie podjąć jakąś decyzję lub coś zrobić, najpierw zastanawiacie się, co pomyślą o tym inni, zamiast najpierw zastanowić się, jak wy się z tym czujecie.
Odwaga jest wtedy, kiedy robimy to, co uważamy za słuszne i wierzymy w swoją intuicję. Nie przejmujemy się zdaniem innych i nawet jeśli usłyszymy krytykę, to tak naprawdę nas ona nie ruszy. Osoby, które jednak biorą pod uwagę ocenę innych mają niską samoocenę i nie mogą pochwalić się dużą odwagą.
Praca
Z łatwością możesz dostrzec to w pracy. Osoba odważna podejmie się zadania i nawet po usłyszeniu krytyki czy niezadowolenia będzie uważać, że zrobiła tyle, ile była w stanie. Ktoś, kto na pierwszym miejscu myśli o tym, co inni pomyślą i już na początku zadania zaczyna mieć wątpliwości, czy słusznie postępuje, to nie można mówić tu o odwadze. Tym bardziej, jeśli po usłyszeniu krytyki zaczyna się z nią zgadzać.
Odwagę nie można jednak mylić z tym, że faktycznie nie dajemy z siebie wszystkiego i nie zależy nam.
Jeżeli wiesz, że zrobiłeś coś dobrze i najlepiej, jak potrafiłeś, ale innym się to nie podoba, to powinieneś myśleć, że to ich problem. To wcale nie jest niegrzeczne, lecz wynika z tego, że wiesz dokładnie, na co cię stać. Najwspanialej jest myśleć: "zrobiłem to najlepiej, jak potrafię, przykro mi, że ci się nie podoba, ale to nie mój problem – dodaje pani psycholog+
