Wstając każdego ranka, od razu otaczamy się pewnymi dźwiękami. Włączamy radio lub telewizję, przeglądamy filmiki w telefonie, a nawet wystarczy nam zwyczajny dźwięk czajnika lub pracującego sprzętu. Wszystko po to, aby uniknąć ciszy, której się boimy. Dlaczego?
Boimy się ciszy
Wystarczy, że weźmiemy pod uwagę swój najzwyklejszy dzień. Bardzo łatwo zauważymy, że przy każdej sekundzie towarzyszą nam przeróżne dźwięki. Kąpiąc się, lubimy włączyć sobie muzykę, jeżdżąc autem, zazwyczaj włączamy radio, sprzątamy i gotujemy również przy włączonym telewizorze lub muzyce. Nieustannie dostarczamy sobie pewne dźwięki.
Nawet jeśli wydaje nam się, że znajdujemy się w ciszy, to i tak dobiegają zewnętrzne dźwięki. Przejeżdżający samochód, biegające dzieci, szczekający pies sąsiada. Nie zwracamy na to jednak uwagi, bo jest nam to na rękę. Nie musimy siedzieć w ciszy, której nie znamy.
Cisza jest czymś obcym
Zastanów się, kiedy tak naprawdę nie słyszałeś nic? Do twoich uszu nie dobiegał nawet najcichszy dźwięk? Od małego jesteśmy otoczeni hałasem i szumem, a więc prawdziwa cisza jest nam całkowicie obca. Nie znamy jej, a większość z nas boi się tego, co nieznane. Ten powód nie jest z naszej winy, ale ma ogromny wpływ na nasze życie. Przez ten strach dorzucamy do swojego życia rozpraszacze, które zapewnią nam dźwięk.
Nasze wnętrze jest czymś obcym
Cisza oznacza, że zaczniemy słyszeć własne myśli. Co wtedy usłyszymy? Czy znamy siebie na tyle, aby nie bać się wewnętrznego głosu? Boimy się konfrontacji z samym sobą, bo nie wiemy, czego się spodziewać. Poświęcamy zbyt mało czasu na wewnętrzne monologi, a kiedy to się dzieje, to nie poświęcamy 100 procent uwagi.
Nie potrafimy zatem poznać samego siebie. Nasze wnętrze jest nam obce, bo siebie nie słuchamy. Wolimy skupić się na zewnętrznych dźwiękach niż własnych. Uciekamy od własnych myśli, bo zwyczajnie się ich boimy. Dlatego też nawet w nocy, zamiast się wyciszyć, wolimy spędzać wiele czasu z technologią. Wszystko po to, aby siebie nie słuchać.
