Są lata, które przypominają nam o stereotypach i wymaganiach narzucanych przez społeczeństwo. Młodość rządzi się swoimi prawami, ale dla wielu już wiek 30 lat jest okresem podsumowań i wyprowadzaniem ewentualnych zmian. Z jakich rzeczy każda z nas powinna wyrosnąć po 30stce? Podpowiadamy!
- Krytyczne patrzenie na siebie
- Nieprzyjmowanie komplementów
- Niepochlebne myśli na swój temat
- Porównywanie się z innymi
- Brak umiejętności odmowy
- Idealizowanie przyszłości
Między 30stym a 40stym rokiem życia zazwyczaj dokonujemy największych zmian w życiu, to czas akceptacji i zrozumienia samego siebie i swoich potrzeb. To również etap, w którym zaczynamy rozumieć, że pewne zachowania czy sposób myślenia są po prostu "nie na nasz wiek", a kiedy to rozumiemy przynosi nam to ulgę, a my jesteśmy szczęśliwsze. Z czego więc powinnyśmy wyrosnąć po 30stce?
Krytyczne patrzenie na siebie
Wiek młodzieńczy jest dla niemal każdego okresem pod znakiem buntu, ale również krytyki samego siebie. Mnóstwo kompleksów dotyczy szczególne młodych kobiet. O ile mając kilkanaście lat czy około 20stu często nie potrafimy dostrzegać w sobie tego, co piękne, to z wiekiem doceniamy samą siebie mówiąc "dlaczego tak się siebie czepiałam?".
Nieprzyjmowanie komplementów
Pewnie każda z nas przypomina sobie sytuacje, gdzie na miłe słowo zareagowałyśmy rumieńcem na twarzy i zbagatelizowaniem komplementu. Dlaczego? Zupełnie nie wiadomo, ponieważ z czasem uświadamiamy sobie, że faktycznie pięknie wyglądamy w sukience, a nasze piegi są urocze. Potrafimy przyjmować komplementy, a nie traktować je jak ogień.
Niepochlebne myśli na swój temat
Czasami brak nam wiary w siebie do tego stopnia, że potrafimy powiedzieć: "nic mi nie wychodzi". A przecież to młody wiek charakteryzuje się często skrajnymi emocjami, czasami negatywnymi. Całe szczęście po 30stce, zazwyczaj będąc bardziej stabilnym psychicznie doceniamy swoje zalety, nie patrząc na siebie jak na niezdarę.
Porównywanie się z innymi
Zapewne każdy ma do tego tendencje, szczególnie będąc młodym. Zamiast śledzić poczynania innych i porównywać się z innymi trzeba zacząć porównywać siebie z sobą z dnia poprzedniego. Wtedy zobaczymy, czy się posuwamy do przodu.
Brak umiejętności odmowy
Przez ten etap przeszła większość z nas. Jedni szybciej, inni później rozumieją, że robienie czegoś wbrew sobie nie jest dobre. W końcu każda z nas dochodzi do momentu, kiedy zaczyna rozumieć, że nie musi i nie będzie robić tego, czego nie chce. Nawet, jeśli początkowo może się to wiązać ze zdziwieniem innych.
Idealizowanie przyszłości
Dorastanie i wkraczanie w dorosłe życie pozbawia nas ideałów, które mieliśmy w myślach odbiegając w przyszłość. Uświadamiany sobie, że nigdy nie uda się dogonić idealnego życia. Nawet ludzie zdający się mieć wszystko mają swoje problemy i coraz większe oczekiwania, w związku z czym życie nie jest i nie będzie idealne. Ważne, abyśmy były to w stanie jak najszybciej zaakceptować.
NB
