Wielu rodzicom wydaje się, że małe dzieci niewiele rozumieją, ani nie dostrzegają emocji i uczuć przeżywanych przez siebie i innych. To nieprawda! Dowiedz się, jak rozmawiać z dzieckiem o emocjach i dlaczego jest to takie ważne.
- Kiedy dzieci zaczynają rozumieć emocje?
- Czy rozmawiać o emocjach z dzieckiem?
- Dlaczego warto to robić?
Kiedy dzieci zaczynają rozumieć emocje?
Wbrew pozorom dzieci bardzo szybko potrafią zauważać, co się z nimi dzieje i są zdolne do refleksji z tego powodu.
Już w połowie drugiego roku życia dziecko jest w stanie nazywać podstawowe emocje, takie jak radość, smutek, złość i strach. Umie też odnosić je do przeżywanych przez siebie stanów wewnętrznych.
Po trzecim roku życia dostrzegają, co przeżywają inni i zaczynają wypowiadać się na temat ich stanów emocjonalnych.
Przedszkolak potrafi precyzyjnie nazywać emocje i je stopniować. Umie wyjaśniać, dlaczego inni je czują i odnosić się do konkretnych sytuacji. Szukać zależności przyczynowo- skutkowych i analizować to, co dzieje się wokół niego.
Czy rozmawiać o emocjach z dzieckiem?
Zatem choć wielu rodzicom wydaje się, że małe dzieci niewiele rozumieją, ani nie dostrzegają emocji i uczuć przeżywanych przez siebie i innych, nie jest to prawda. Z tego powodu warto dyskutować z dziećmi o emocjach.
Dlaczego warto to robić?
Takie rozmowy spełniają wiele ważnych funkcji! Przede wszystkim wzbogacają ich życiowe doświadczenia. To pozwala im powiązać przeżywane uczucia z konkretnymi sytuacjami. Lepiej rozumieć świat zewnętrzny oraz intencje innych ludzi.
Dzięki temu mogą zrozumieć, że każdy człowiek jest inny, nie wszyscy ludzie myślą, czują i reagują tak samo.
Takie rozmowy poszerzają zakres słownictwa dzieci i uczą je znaczenia nowych słów. Pozwalają nawiązywać im kontakty z innymi, zawierać przyjaźnie i lepiej rozumieć zasady rządzące relacjami międzyludzkimi.
Jak to rozmawiać o emocjach ze swoją pociechą?
- Nie posługuj się stereotypami. Unikaj takich, które odnoszą się do płci, np. „chłopcy nie płaczą”.
- Nie zmuszaj do wyrażania emocji, np. nie mów „uśmiechnij się do babci”, „pocałuj dziadka”, gdy dziecko nie chce tego robić.
- Wyjaśniaj przyczyny ludzkich uczuć oraz konsekwencje ich wyrażenia. Dziecko musi wiedzieć co się wydarzy, gdy zdecyduje się na konkretną reakcję.
- Wyjaśniaj jakie są przyczyny i skutki łączenia emocji z ich wyrażaniem. Np. co się stanie, gdy wyrazi swoją złość i jak to zrobić, żeby nie ponieść dotkliwych konsekwencji swojego zachowania.
- Dawaj dziecku przykład. To najlepszy sposób na nauczenia go, jak rozmawiać o emocjach i sobie z nimi radzić.
- Czytajcie książki, oglądajcie bajki, omawiajcie przygody bohaterów i odnoście je do swojego życia.
DZ
