Agnieszka Holland to niewątpliwie jedna z najbardziej utalentowanych polskich reżyserek. Kobiecie udało się zasłynąć nie tylko w kraju, ale także zagranicą, a na przestrzeni lat zdobyła wiele nagród i wyróżnień. Co wiadomo na temat jej życiorysu, kariery oraz życia prywatnego?
Agnieszka Holland: biografia
Z dostępnych źródeł można dowiedzieć się, że reżyserka urodziła się 28 listopada 1948 roku. Na świat przyszła Warszawie. Oboje jej rodziców było dziennikarzami. Ma młodszą siostrę Magdalenę Łazarkiewicz, która także została reżyserką.
Po ukończeniu jednego z warszawskich liceów starała się dostać do łódzkiej filmówki, lecz nieskutecznie. W związku z tym, zdecydowała się na studia na Wydziale Filmowym i Telewizyjnym Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze, gdzie przebywała przez 5 lat.
Po powrocie do Polski, wraz z mężem Laco Adamikiem urodziła się im córka. Ostatecznie rozstała się z mężem, wraz z dzieckiem zostając we Francji. Katarzyna Adamik poszła w ślady matki, w czym z resztą mocno pomogła jej reżyserka.
Agnieszka Holland: kariera
Na przestrzeni lat, Holland wielokrotnie uzyskała pozytywne opinie od krytyków filmowych. W swoich produkcjach, kobieta skupia się często na losach osób, które znajdują się w tle wydarzeń politycznych. Zdobyła kilkukrotnie nominację do Oscara. Między innymi, ważniejsze z nagród, które udało jej się osiągnąć to Złoty Lew, Srebrny Niedźwiedź oraz Złoty Glob.
Filmy, dzięki którym polska reżyserka zasłynęła także zagranicą to Gorzkie żniwa, Europa, Europa, W ciemności i Obywatel Jones.
Agnieszka Holland: cytaty
- (…) ja jestem uparta i jeśli już coś zaczynam, to też kończę.
- Najgorsza rzecz, jaką może zrobić kobieta, to być z kimś tylko dlatego, żeby nie być sama.
- Pewne historie mają w sobie magię archetypu. Zawierają jakąś tajemnicę, dotyczącą ludzkich losów, wyborów, granicy między wolą a przypadkiem. Kiedy w takiej jednej historii wszystko to się zbiegnie, to historia ta zaczyna intrygować. Kiedy ma się w sobie choć odrobinę wrażliwości, drąży się do odgadnięcia tajemnicy i sensu tych zdarzeń. Ma się ochotę je opowiedzieć, bo wydaje się, że wtedy ten sens się odnajdzie. Zwykle się nie odnajduje, ale sam proces dochodzenia do poznania jest intrygujący.
- Każdy widz, w zależności od swojej płci, doświadczenia i wrażliwości, wchodzi innymi drzwiami i film w jego oczach inaczej wygląda.
- (…) filmy w dzisiejszym świecie mają coraz mniejsze znaczenie. Gdy zaczynałam swoją przygodę, a więc w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, kino faktycznie było „najważniejszą ze sztuk”, było innowacyjne i – pomimo istnienia cenzury politycznej i ekonomicznej – emanowało wolnością. Dziś jest już inaczej, kino prawie nikogo nie obchodzi, krytycy i selekcjonerzy festiwali, za sprawą swoich wyborów, doprowadzili do zerwania więzi pomiędzy filmami a widzem.
źródło zdjęcia: wikipedia.pl
