Film „Oppenheimer”, stworzony przez utalentowanego reżysera Christophera Nolana, to produkcja pełna głębokich treści i niezwykłych momentów. Historia opowiedziana w filmie pozostawia trwałe wrażenie na widzach, a dialogi między bohaterami stanowią kluczowy element tej niezwykłej opowieści.
Najlepsze cytaty z filmu „Oppenheimer”
Film „Oppenheimer”, stworzony przez utalentowanego reżysera Christophera Nolana, to produkcja pełna głębokich treści i niezwykłych momentów. Historia opowiedziana w filmie pozostawia trwałe wrażenie na widzach, a dialogi między bohaterami stanowią kluczowy element tej niezwykłej opowieści.
Christopher Nolan, renomowany reżyser, który przyciąga uwagę widzów produkcjami takimi jak „Incepcja”, „Interstellar” i „Dunkierka”, powrócił z nowym filmem – „Oppenheimer”. To głęboka i poruszająca opowieść o życiu J. Roberta Oppenheimera, jednego z głównych twórców pierwszej bomby atomowej, wzbogacona mnóstwem niezapomnianych dialogów. Dziś zajmiemy się analizą ośmiu najbardziej pamiętnych cytatów z tego filmu, które pozostawiły niezatarte wrażenie na widowni.
„Czy słyszysz muzykę, Robert?”
To słowo padło z ust Nielsa Bohra, kiedy zwrócił się do młodego Roberta Oppenheimera, który wciąż był studentem. Ta scena jest niezwykle napięta, ponieważ Robert niespodziewanie wraca do klasy, uświadamiając sobie swój błąd - próbował zatruć swojego nauczyciela cyjankiem. Bohr i Oppenheimer rozmawiają o fizyce, ale wzrok Bohra stale przyciąga jabłko trzymane w jego dłoni. Na szczęście Robert zabiera jabłko nim doszłoby do jakiejkolwiek tragedii. Ten cytat podkreśla, jak nauka była dla Oppenheimera jak muzyka, pełna rytmu, harmonii i czasem nieoczekiwanych dysonansów. To może także rzucić światło na to, jak niezwykle utalentowany naukowiec, choć nie był ekspertem w matematyce, potrafił odnaleźć się w dziedzinie fizyki kwantowej.
„Teraz stałem się śmiercią, niszczycielem światów”
To zdanie stało się sławne dzięki rzeczywistemu Robertowi Oppenheimerowi, który je wypowiedział. W filmie padło w trakcie intymnej sceny z jego dziewczyną, Jean Tatlock (która okazuje się szpiegiem). Jean prosi go o przeczytanie pewnej książki w sanskrycie, a pierwszą linijką, którą tłumaczy, jest właśnie ten cytat. To zdanie powraca jak echo przez cały film, ciągle przypominając nam o okropnościach, które Oppenheimer pomógł uwolnić na świat.
„Nie jesteś samolubny, jesteś naprawdę ważny”
Robert Oppenheimer to postać niezwykle złożona. Jego pasją była nauka, a wszystko inne ustępowało na drugi plan. Jego współpracownik, Ernest Lawrence, czasem go postrzegał jako samolubnego. Jednak Lawrence równocześnie zdawał sobie sprawę, jak niezmiernie ważna była rola Roberta jako naukowca, pomimo jego skomplikowanej osobowości. Ta linia podkreśla zarówno samolubność Oppenheimera, jak i jego nieocenioną wartość jako naukowca.
„Samolubne, okropne osoby nie wiedzą, że są samolubne i okropne”
Robert Oppenheimer był bez wątpienia wybitnym naukowcem, ale nie zawsze był wiernym mężem lub oddanym ojcem. Moment, w którym zostawia swoje dziecko pod opieką swojego przyjaciela Haakona Chevaliera, ujawnia tę prawdę. To moment słabości dla Roberta, ale Haakon uspokaja go, przekonując, że nie jest złą osobą. Przynajmniej Robert podjął odpowiedzialną decyzję, udając się najpierw do swojego przyjaciela, zamiast porzucać swoje dziecko w domu dziecka lub pozostawiać je w opiece pijanej matki.
„Dlaczego nie walczysz?”
Wątek procesu sądowego, który dosłownie burzy życie Roberta, wydaje się traktować go jakby był tylko niewielkim akcentem w swojej własnej historii. Oskarżyciel, prowadzący przesłuchanie, wybiera skomplikowane i niewygodne wydarzenia z przeszłości naukowca, a Robert reaguje na to w sposób, który pozostaje niezrozumiały dla Kitty, jego żony. Dlaczego pozwalają innym podważać jego reputację i spokój ducha? To jest dla niej tak samo upokarzające jak dla Roberta, ale nie rozumie jego niechęci do wyjawiania wszystkiego. Kitty w wielu momentach odgrywa znaczącą rolę, broniąc swojego męża, choć robi to bardziej dla siebie niż dla niego.
„Zero byłoby miłe”
Nauka to nieustanne badanie nieznanego, a nasza wiedza może się zmieniać, gdy zdobywamy nowe informacje. Przykładem może być przekonanie w średniowieczu, że leczenie pijawkami i upuszczanie krwi jest korzystne dla zdrowia, co dziś wydaje się barbarzyństwem. Robert próbuje przekonać swojego przełożonego, Leslie Grovesa, że ryzyko zniszczenia świata przez bombę jest minimalne. Leslie odpowiada tą linią, że prawdziwe zero byłoby jeszcze lepsze.
„Co zatrzymuje szkło?”
Edward Teller pyta o środki ochronne podczas testu bomby atomowej na pustyni. Próbuje podać Ernestowi krem do opalania, ale ten przekonuje go, że jego okulary zapewnią mu ochronę przed promieniowaniem UV. Wtedy Edward zadaje pytanie, co go zabezpiecza przed okularami, co stanowi jedną z nielicznych humorystycznych scen w filmie.
„Nie wpuszczajcie tego płaczącego dziecka z powrotem”
To zdanie padło z ust Harry'ego S. Trumana w rozmowie z Robertem Oppenheimerem. Robert spotyka się z Trumanem, aby podzielić się swoimi obawami dotyczącymi broni atomowej i jej wpływu na świat. Truman stwierdza, że to on, a nie Robert, zrzucił bombę atomową, i że to on jest twórcą historii. Kiedy Robert opuszcza spotkanie, słychać Trumana, który używa tej linii, opisując Roberta jako płaczące dziecko.
O czym jest Oppenheimer?
Film „Oppenheimer” to produkcja, która budzi wiele emocji i skłania do refleksji. Każdy z przedstawionych wyżej cytatów oferuje nie tylko wgląd w psychologię postaci, ale także stawia ważne pytania etyczne związane z rozwojem broni masowego rażenia. To, jak te słowa wpływają na widzów, dowodzi geniuszu Christophera Nolana jako scenarzysty i reżysera. Bez względu na to, czy już obejrzeliście film, czy planujecie to zrobić, te cytaty na pewno zachęcą was do pogłębienia analizy fabuły i postaci prezentowanych w dziele.
