Filozoficzna refleksja o cierpieniu

 Trzeba się nam pierwej przygotować do śmierci, niżeli do życia.

 Mówiąc daj mi spokój, uważaj bo możesz go dostać

 "Oj Istoto, zbłądziłeś.
Jak się dostałeś tu, do tego zamku?
Sam przybyłeś czy jeden z moich Białych Kruków Cię tu przyprowadził?

A może...
Sprowadza Cię tu do Doktorka Dżumy , który posiada w swojej fortecy, dwie komnaty-Komnatę Życia oraz Komnatę Ciszy, jakaś sprawa?"

 „Bliscy i oddaleni”
Bo widzisz tu są tacy którzy się kochają
i muszą się spotykać aby się ominąć
bliscy i oddaleni jakby stali w lustrze
piszą do siebie listy gorące i zimne rozchodzą się jak w śmiechu porzucone kwiaty
by nie wiedzieć do końca czemu tak się stało
są inni co się nawet po ciemku odnajdą
lecz przejdą obok siebie bo nie śmią się spotkać
tak czyści i spokojni jakby śnieg się zaczął
byliby doskonali lecz wad im zabrakło
bliscy boją się być blisko żeby nie być dalej
niektórzy umierają – to znaczy już wiedzą
miłości się nie szuka jest albo jej nie ma
nikt z nas nie jest samotny tylko przez przypadek
są i tacy co się na zawsze kochają
i dopiero dlatego nie mogą być razem
jak bażanty co nigdy nie chodzą parami
można nawet zabłądzić lecz po drugiej stronie
nasze drogi pocięte schodzą się z powrotem

 Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne stworzenia są tym, czym są; tygrys jest tygrysem. Ale człowiek jest tym, czym nie jest.

 Bywa słowo pierwej celem niźli środkiem.

 Człowiek, który ma dlaczego możemy żyć może znieść prawie każde jak

 Granice mojego języka oznaczają granice mojego świata. Cokolwiek jest, jest prawdziwe. Cokolwiek jest prawdziwe, musi dać się wyrazić.

 Filozofowie ustanawiają wymyślone prawa i normy dla utopijnych społeczności. Ich myślenie podobne jest do gwiazd, które dają mało światła, ponieważ są zbyt oddalone od nas.

 Hominis est errare, insipientis in errore perseverareludzką rzeczą jest błądzić, głupców trwać w błędzie.