Książka „Nieznośna lekkość bytu” Milana Kundery, wydana w 1984 roku to powieść, która zmusza czytelnika do rozmyśleń i analiz. Rozprawia się nad sensem, bytem i wyborami, które następnie mają różny wpływ na nasze dalsze losy.
Ludzka egzystencja
Tomasz, czeski chirurg, uwielbia swoje swobodne i wolne życie, otaczając się dużą ilością kobiet. Pewnego dnia poznaje jednak Teresę, która w wyjątkowy sposób zwraca na siebie uwagę Tomasza i staje się miłością jego życia. Mężczyzna jednak nie potrafi zrezygnować ze spotkań z innymi kobietami, a Teresa niechętnie to ignoruje. Po najeździe Układów Warszawskich na Czechosłowację para wyjeżdża do Szwajcarii, ale tam również Tomasz zdradza Teresę, która już tego nie wytrzymuje. Mężczyzna wraca do swojego kraju, gdzie kolejne wydarzenia mają duży wpływ na parę oraz ich życie.
Akcja rozgrywa się w wielu miejscach w Europie, dzięki czemu mamy możliwość spojrzeć na różne wydarzenia z zupełnie innej perspektywy oraz obserwować rozwój bohaterów, ich wybory i przemiany.
Filozoficzna powieść, która w wyjątkowy sposób zwraca naszą uwagę na istotę życia, wyborów i relacji.
Poznaj 6 refleksyjnych cytatów z książki
1#
Życie ludzkie dzieje się tylko raz i dlatego nigdy nie będziemy mogli stwierdzić, która z naszych decyzji była słuszna, a która zła, ponieważ w danej sytuacji mogliśmy decydować tylko jeden raz. Nie dano nam żadnego drugiego, trzeciego, czwartego życia, abyśmy mogli porównać konsekwencje różnych decyzji.
2#
Człowiek przeżywa wszystko po raz pierwszy i bez przygotowania. To tak, jakby aktor grał przedstawienie bez żadnej próby. Cóż może być warte życie, jeśli pierwsza próba już jest życiem ostatecznym? Dlatego życie zawsze przypomina szkic. Ale nawet szkic nie jest właściwym określeniem, bo szkic jest zawsze zarysem czegoś, przygotowaniem do obrazu, gdy tymczasem szkic, jakim jest nasze życie, jest szkicem bez obrazu, szkicem do czegoś, czego nie będzie.
3#
Tylko to, co konieczne, jest ciężkie, tylko to, co waży, ma wartość.
4#
W chwili, kiedy ktoś obserwuje nasze zachowanie chcąc nie chcąc, dostosowujemy się do wzroku człowieka, który na nas patrzy i nic z tego, co robimy, nie jest już prawdą.
5#
Nawet własny ból nie jest tak ciężki, jak ból z kimś współodczuwany, ból za kogoś, dla kogoś, zwielokrotniony przez wyobraźnię.
6#
Nie był pewien, czy postępuje słusznie, ale był pewien, że postępuje tak, jak chce postępować.
