Dla większości ludzi zwierzęta są czymś więcej niż domowymi pupilami - są członkami rodziny i najlepszymi przyjaciółmi.
Niestety radość z posiadania zwierzaka może łączyć się z wcześniejszym lub późniejszym odejściem pupila, a tym samym z bólem serca, jakim jest jego utrata, ze względu na starość, chorobę lub wypadek.
Może to być wstrząsające przeżycie, zwłaszcza dla osób samotnych lub dla dzieci. Przecież zwierzęta domowe często są pierwszymi, którzy witają dzieci z rana, kładąc swoje mokre nosy na ich poduszkach i po szkole, tuląc się do ich nóg, szczekając i merdając ogonem. Czworonogi przyjaciel osoby starszej i samotnej, towarzyszy w codziennej rutynie, pilnuje domu, sygnalizuje nadejście gości, wita właściciela po powrocie do domu.
Więź, która buduje się przez lata między człowiekiem, a psem jest silna i oparta na bezwarunkowej trosce, miłości, obecności. Każdy, kto jest szczęśliwym posiadaczem czworonoga potwierdzi, jak wiele znaczy on dla domowników.
Chociaż nie można uchronić się przed utratą zwierzaka, można się na to przygotować. Szczególnie, jeśli pies ma już swoje lata lub jest schorowany. Warto też rozmawiać z dziećmi, zwłaszcza jeśli nigdy nie doznały jeszcze porównywalnej starty.
Nie ma na świecie przyjaźni, która trwa wiecznie. Jedynym wyjątkiem jest ta, którą obdarza nas pies. - Konrad Lorenz
Mimo, że smutek po śmierci zwierzaka jest tak samo intensywny, jak po śmierci człowieka, w naszej kulturze europejskiej nie istnieją zwyczaje pomagające przejść przez okres żałoby. Odejście psa nie jest wytłumaczeniem do opuszczenia dnia pracy czy w szkole. Dla odmiany, w nowoczesnej Japonii, idąc za potrzebami społeczności, powstały cmentarze i ceremoniały dla zmarłych zwierząt, które pomagają ludziom poradzić sobie z ich utratą i bólem.
Korzystając z ich doświadczenia, można zaaranżować skromną uroczystość pożegnalną dla zwierzaka. Pomoże to zwłaszcza dzieciom, które w chwili utraty pupila tymczasowo mogą poczuć, że brakuje im bezwarunkowej miłości zwierzaka i bezpieczeństwa. Naucza się, że taka jest kolej rzeczy. Dostaną czas na refleksję i żal. Nie wolno mówić „To tylko pies!” i nie można też wstydzić się łez. Nie na darmo pies, zwany jest najlepszym przyjacielem człowieka. W końcu nie jeden z czworonogów wskoczyłby w ogień za swoimi bliskimi, nie zawsze można to samo powiedzieć o ludziach.
