Pracodawcy grozi kara za niezatrudnienie kandydata do pracy. Regulacje te wynikają z art. 123 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Kara może wynieść nawet 3000 złotych. Dodatkowo, według Kodeksu pracy, osoba niezatrudniona może domagać się odszkodowania. Jaką kwotę może uzyskać? O jakie regulacje prawne chodzi?
- Niezatrudnienie kandydata do pracy a kara grzywny
- Kodeks pracy a rekrutacja do pracy
- Kiedy może dojść do naruszenia tych przepisów?
- Czy pracownik ma prawo do odszkodowania za naruszenie tych zasad?
Niezatrudnienie kandydata do pracy a kara grzywny
Jak wynika z art. 123 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, pracodawca może ponieść karę grzywny za praktyki dyskryminacyjne.
Kto ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, pochodzenie etniczne, wyznanie lub orientację seksualną odmówi zatrudnienia kandydata na wolnym miejscu zatrudnienia lub miejscu przygotowania zawodowego, podlega karze grzywny nie niższej niż 3000 zł – art. 123
Z zapisu w katalogu tego artykułu są zawarte między innymi dyskryminacje związane z:
-
płcią
-
wiekiem
-
niepełnosprawnością
-
rasą
-
religia
-
narodowością
-
przekonaniami politycznymi
-
pochodzeniem etnicznym
-
wyznaniem
-
orientacją seksualną
Zgodnie z art. 36 ust. 5e ustawy, powiatowy urząd pracy nie ma prawa przyjąć oferty pracy, jeśli zawiera ona wymagania naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, co może prowadzić do dyskryminacji kandydatów ze względu na różne czynniki, takie jak płeć, wiek, niepełnosprawność czy inne.
ZOBACZ TAKŻE: Wsparcie dla bezrobotnych! Zasiłek idzie w górę od 1 czerwca 2024!
W przypadku zgłoszenia niezatrudnienia ze względów dyskryminacyjnych, kandydat do pracy powinien skontaktować się z Państwową Inspekcją Pracy.
Kodeks pracy a rekrutacja do pracy
Kodeks pracy zawiera zapis dotyczący zakazu dyskryminacji w trakcie naboru do pracy. Zakazana jest wszelka forma dyskryminacji w zatrudnieniu, bez względu na to, czy ma ona charakter bezpośredni czy pośredni.
Przepis ten szczegółowo wymienia różne kategorie, na podstawie których dyskryminacja jest zabroniona, włączając w to płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną oraz warunki zatrudnienia, takie jak czas pracy i rodzaj umowy.
W kolejnych przepisach art. 183a i następnych Kodeksu pracy szczegółowo uregulowano zasadę równego traktowania w zatrudnieniu i niedyskryminacji.
Art. 183a. § 1. Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy...
Art. 183b. § 1. Za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, z zastrzeżeniem § 2-4, uważa się różnicowanie przez pracodawcę sytuacji pracownika z jednej lub kilku przyczyn określonych w art. 183a § 1, którego skutkiem jest w szczególności: odmowa nawiązania lub rozwiązanie stosunku pracy, niekorzystne ukształtowanie wynagrodzenia za pracę lub innych warunków zatrudnienia albo pominięcie przy awansowaniu lub przyznawaniu innych świadczeń związanych z pracą, pominięcie przy typowaniu do udziału w szkoleniach podnoszących kwalifikacje zawodowe chyba że pracodawca udowodni, że kierował się obiektywnymi powodami...
Warto sięgnąć do pełnego znaczenia tych przepisów.
Kiedy może dojść do naruszenia tych przepisów?
Zgodnie z przepisami, niezatrudnienie kogoś z powodu płci, religii lub orientacji seksualnej narusza zasadę równego traktowania w zatrudnieniu. To może się zdarzyć na różnych etapach rekrutacji.
-
ogłoszenia o pracę
-
rozmowy rekrutacyjnej
-
wyboru kandydata
Zgodnie z art. 94 Kodeksu pracy, pracodawca ma obowiązek przeciwdziałać dyskryminacji w zatrudnieniu.
Ten obowiązek dotyczy również różnych form zatrudnienia, takich jak zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony, oraz zatrudnienie w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Czy pracownik ma prawo do odszkodowania za naruszenie tych zasad?
W Kodeksie pracy, w art. 183d znajduje się zapis dotyczący odszkodowania dla pracownika za naruszenie zasady równego traktowania:
Osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów - art. 183d
Aby dochodzić odszkodowania za niezatrudnienie z powodu dyskryminacji, osoba poszkodowana powinna złożyć pozew do sądu pracy.
Minimalna wysokość odszkodowania wynosi kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę. Do końca czerwca tego roku jest to 4242,00 zł, a od lipca 2024 r. wzrośnie do 4300,00 zł.
O odszkodowanie można się starać również w wyniku nierównego traktowania w zatrudnieniu.
Art. 183d Kodeksu pracy pozwala na dochodzenie odszkodowania nie tylko w przypadku dyskryminacji, ale każdego nierównego traktowania – zapis w Kodeksie pracy
