Nie ma bardziej zagubionej rzeczy na świecie, niż serce człowieka. W szarości dnia potrafi porzucić wszystko, co kiedykolwiek kochało i żyło, zostawiając w tyle tylko cień tego, kim kiedyś było.
Nie niszcz, co piękne, co żywy śpiew wyda, nie dubluj głosem ptaków figlarza; będzie ci lepiej z twą pieśnią, przeminiesz, ale twój śpiew jak ptak (osiągnie) przestworza.