Moja droga, trzymam panią teraz za rękę,
a pani mnie pocałowała; jeśli to nie uczyni z nas przyjaciół, to już nic nie zdoła tego dokonać.
Nauczyłem się, że na świecie nie ma tak dużo miłości, byśmy mogli sobie pozwolić na jej marnowanie. Choćby kropli. Jeśli
w ogóle ją znajdziemy, niezależnie od tego, gdzie ją znajdziemy, powinniśmy ją zgromadzić i cieszyć się nią, ile możemy, jak długo możemy, aż do ostatniego pocałunku.
Człowiek powinien być nieskrępowany, lecz nie wyrzucony poza nawias, wolny, lecz nie zagubiony, kochany, lecz nie zacałowany na śmierć. Ale jak to wszystko wypośrodkować?