Wielokrotnie potykamy się i upadamy, a nie dlatego, żeby przestać wstawać, ale po to, by nauczyć się iść dalej ze zdwojoną siłą.
Jeżeli zbłądzisz, nie oskarżaj
o to nieba, jeżeli się potkniesz,
nie oskarżaj o to ziemi.
Potykając się można zajść daleko, nie wolno tylko upaść i nie podnieść się.