Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, ale przez to, kim jest; nie przez to, co ma, ale przez to, czym dzieli się z innymi.
Nie ma rzeczy prawdziwie wielkich, które mogłyby zostać wykonane przez jednego człowieka, jeżeli nawet całe jego życie będzie poświęcone tej pracy.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, co daje
Nasze najgłębsze obawy, to nie obawy przed niedoskonałością. Naszą najgłębszą obawą jest to, że jesteśmy nieskończenie mocni. Łatwiej nam uwierzyć w swoją małość, niż w swoją wielkość.
Nieważne, jakim jesteś małym czy potężnym zwierzęciem. Możemy wszyscy razem stworzyć coś naprawdę wielkiego.
Cierpienie. To jest punkt, w którym zaczyna się wielkość człowieka, który nie chce, by coś go przerastało, chociażby to, co go przerosło.
Nie mierzę człowieka tym, co osiągnął, ale tym, czego pragnie. Rzeczy wielkie same w sobie nie są wielkimi. Wielki jest tylko człowiek, który je czyni wielkimi.
Bóg jest niewyobrażenie wielki, a jednak stooping, aby spytać o mnie i cię. Dzieli nasz ból i dotyka nasze miejsca łzami. Jest mocny, aby uratować, ale delikatny, jak go dotknąłem. Duży na tyle, aby być wszędzie na raz, mały na tyle, aby mieszkać w sercu.
Wielkość cierpienia jest jedyną miarą naszej wielkości. Cierpienie jest jak rozżarzony piec, w którym dusza staje się mocna i czysta.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.
Naprawdę wielkim człowiekiem jest ten, kto wśród tłumu, gdzie rządzi zwyczaj, umie zachować wolność ducha i stój udziałem wszystkich cierpień, nie traci zaufania do innych.
Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.