Od wieków większość związków opierała się na starszym mężczyźnie i młodszej kobiecie. Nie ma w tym nic dziwnego – tak przecież jest. Emocji też nie wzbudza różnica tego wieku. Może to być 3 lata, a nawet 10 lat. Nadal jest to coś najczęściej spotykanego. Problem dla otoczenia pojawia się, kiedy to kobieta jest starsza. Uważa się, że takie relacje nie mają prawa przetrwać. Czy to prawda?
Starszy mężczyzna
Narodziło się przekonanie, że to starszy mężczyzna jest tym dojrzałym, poukładanym, odpowiedzialnym i konkretnym. To on ma za zadanie stworzyć bezpieczne miejsce dla rodziny i zapewnić kobiecie życie na odpowiednim poziomie. Nikt zatem nie zwraca uwagi na różnicę wieku, bo „tak powinno być”.
Opinia się zmienia, kiedy to jednak kobieta jest starsza. Wtedy otoczenie całe swoje niezadowolenie skupia właśnie na niej. To ona jest winna, to ona pewnie uwiodła i chce tylko wykorzystać. Pewnie specjalnie go omotała, aby czerpać same korzyści. Niszczy mu życie i odbiera szanse na „normalne” życie. Nikt jednak nie zwraca uwagi na to, że młodszy, ale dorosły już mężczyzna również zdecydował się na ten związek i chce w nim być.
Otoczenie nie wierzy, że takie związki mogą faktycznie opierać się na szczerym romantycznym uczuciu. Zapominają, że młodszy mężczyzna może być tak samo, a nierzadko nawet bardziej odpowiedzialny i dojrzały niż ten starszy.
Emocje i doświadczenia nie mają wieku. Nie ma zatem znaczenia, ile ma lat każda ze stron. Powiedzenie, że „wiek to tylko liczba” w takich sytuacjach znajduje swoją prawdę. To emocjonalna dojrzałość, doświadczenia i charakter sprawiają, że chcemy z kimś być w związku.
Młodsi mężczyźni są niedoceniani tylko i wyłącznie ze względu na swój wiek. Prawda jest jednak taka, że to nie wiek określa, kim jesteśmy. Są starsi mężczyźni, którzy nie radzą sobie w życiu. Są też młodsi, którzy doskonale wiedzą co chcą i dbają o rozwój, a dodatkowo są dojrzali i odpowiedzialni na wielu innych płaszczyznach.
