Wszystko dałoby się rozwiązać, gdyby ludzie ze sobą rozmawiali. Tylko komunikowanie się za pomocą słów przynosi efekty. Milczenie rodzi milczenie, wreszcie pojawia się głucha cisza, która zalega jak beton.
Istnieją tylko dwie możliwości:
albo jesteśmy sami we Wszechświecie,
albo nie. Obie są równie przerażające.
To ledwo jeden krok dla człowieka,lecz olbrzymi krok dla ludzkości.
Jesteśmy myślami pełnymi uczuć
i uczuciami, które chcemy zrozumieć.
Cierpienie ludzkie zawsze jest tajemnicą.
Język zawsze nas zdradza; mówi prawdę,
kiedy chcemy skłamać i rozpływa się w bezkształcie
wtedy, kiedy najbardziej zależy nam na precyzji.
Czasami myślimy, że kogoś kochamy
i później na siłę staramy się wejść w tą miłość. Kończymy, bo okazuje się, że to wcale nie było to. Aż w końcu nadchodzi ten moment, w którym dociera do nas, że to właśnie było to, tylko nie do końca oswojone, niezupełnie otwarte, zbyt
mało nam znane. Dajcie sobie czas.
Być człowiekiem, to w istocie być odpowiedzialnym. To znać wstyd
w obliczu nędzy, chociaż ona nie wydaje się od nas zależna. To być dumnym ze zwycięstwa, które
odnieśli nasi towarzysze. To
kładąc swą cegłę czuć, że się
bierze udział w budowie świata.
Błogosławieni, którzy potrafią
śmiać się z własnej głupoty,
albowiem będą mieć ubaw do końca.
Czekanie jest zdrowe. (...) Człowiek czuje, że ma coś przed sobą.
Zrozumcie, nawet obłąkani to tylko ludzie.
