Ktoś w całkiem dobrej kondycji fizycznej i psychicznej, pogodny, uśmiechnięty i zadowolony, nagle odbiera sobie życie… Nic na to nie wskazywało, najbliżsi nie mogą uwierzyć w to, co się stało... Na pewno o czymś takim słyszałeś.
Jak się okazuje, brak typowych, klinicznych objawów wcale nie musi oznaczać, że temat depresji nie istnieje. Sprawdź, czym jest perfekcyjnie ukryta depresja!
Czym jest depresja?
Według Światowej Organizacji Zdrowia depresja to najczęściej występujące na świecie zaburzenie psychiczne. Choruje na nią około 350 milionów ludzi. Objawia się długotrwałym obniżeniem nastroju, któremu towarzyszy przenikliwy smutek, poczucie żalu i straty. U osób cierpiących na depresję pojawia się trudny do opanowania lęk i wewnętrzny niepokój. Może wywoływać wiele dolegliwości fizycznych: nudności, wymioty, ucisk w klatce piersiowej, duszności, przyspieszone bicie serca, bóle głowy, bezsenność.
Często występuje brak energii, utrata zainteresowań i odczuwania przyjemności z rzeczy, które wcześniej nas cieszyły. Pojawia się apatia, obojętność, nieustanne zmęczenie i osłabienie. Brak energii i sił do działania, problemy ze snem, zaburzenia apetytu. Mogą pojawiać się myśli o śmierci, a nawet próby samobójcze.
perfekcyjnie ukryta depresja- co to jest?
Depresja zakłóca codziennie funkcjonowanie, uniemożliwia naukę, pracę, odbiera apetyt. Jednak depresja nie zawsze daje typowe objawy, czasem jest perfekcyjnie zamaskowana, a my przez długi czas możemy nie wiedzieć, co się z nami dzieje.
Amerykańska psychoterapeutka Margaret Robinson Rutherford uważa, że depresja nie zawsze jest widoczna. Sformułowała koncepcję perfekcyjnie ukrytej depresji, czyli PHD (Perfectly Hidden Depression), która przejawia się w zupełnie inny sposób.
Jak rozpoznać perfekcyjnie ukrytą depresję?
Jeśli intuicyjnie czujesz, że coś jest nie w porządku, ale nie wiesz co dokładnie się dzieje, warto się sobie przyjrzeć. Te cechy mogą wskazywać na to, że zmagasz się z przypadłością, jaką jest perfekcyjnie ukryta depresja. Jeśli Cię niepokoją, warto skonsultować się ze specjalistą!
- Ciągłe dążenie do perfekcji i nadmierny krytycyzm wobec siebie.
- Nieustanne zamartwianie się, wyolbrzymianie problemów.
- Nadmierne poczucie odpowiedzialności.
- Troska o innych, ale bez dopuszczania ich zbyt blisko.
- Problem z tworzeniem bliskich relacji z innymi.
- Lekceważenie swoich uczuć i emocji, brak akceptacji siebie.
- Pojawiają się u nas inne zaburzenia psychiczne: lęki, zaburzenia odżywiania, obsesyjno-kompulsyjne lub uzależnienia.
DZ
