Największą pociechą jest brak winy.

 Celem życia jest sam rozwój, osiągnięcie najpełniejszego możliwego wyrazu, to w najwyższym stopniu zdrowie jest dobrobyt, że każde ograniczenie jest zło. Nie jesteśmy tutaj, by zdobyć sławę, nie jesteśmy tutaj, aby zdobyć smak, jesteśmy tutaj, aby dojrzeć, rozwijać i w pełni realizować naszą zdolność do całości i jedności z sobą.

 Dużo to nie znaczy dobrze, ale dobrze znaczy dużo.

 Szczytem wszystkiego, co można osiągnąć, jest filozofia. Nie dla zysku, ani honoru, ani sławy, ale dla samej prawdy. To jest cel życia, jego największy dar

 Filozofia nie jest jedynie sztuką twórczą, jest także sztuką nauki. Porządkuje, uściśla, jasno definiuje pojęcia, jakie zostały wprowadzone przez umysł ludzki w przestrzeni pojęciowej.

 Człowiek jest niestały jak ptak w locie.

 Wszechświat jest, obok sztuki, najpełniejszą treścią rozmową z samym sobą. Przywołuje w myśli obecność nieobecności, promieniuje w milczeniu, porusza w bezruchu.

 Człowiek nie jest tworem okoliczności. Okoliczności to coś, co on wykorzystuje. Nasza moc, to moc percepcji. To, jak patrzymy na świat, zależy od nas, nie od niego.

 Człowiek – jest tym, co musi być przezwyciężone. Człowiek to linia, tautologiczna linia przejściowa między zwierzęciem a nadczłowiekiem – jest to najwyższe ryzyko, najwyższy obiekt winteresowania się, najwyższa drabina, która ma prowadzić ku poznaniu. Człowiek reprezentuje dramat ku poznaniu.

 Nasze smutki są radościami naszych wrogów.

 Nie ma nic słodszego nad światło prawdy.