Znów zasnę, obudzę się, zasnę, obudzę się i jakoś zleci. Codziennie budzę się i wlepiam wzrok w puste ściany. Czerń i smutek przygwoździły mnie twardo do ziemi. Jedną nogą stoję tutaj, a druga jest gdzieś w krainie szczęścia.
Czytanie po ten, który zrozumieć potrafi, to nie tylko sposób spędzania czasu, lecz droga do rozwoju umysłu, substytut podróży nie tylko do innych krain, lecz także do świata, który dopiero zazwyczaj po kilku przeczytanych książkach zaczynamy dostrzegać - w nas samych.
Błąd leży w pośpiechu.
Oto paradoks: poznanie siebie to konieczność człowieka, ale poznanie samego siebie jest niemożliwe. Nie dlatego, że jesteśmy zbyt skomplikowani, ale dlatego, że jesteśmy zbyt prostymi istotami.
Obrazy rzeczy to modele faktów. Obraz sprężynującej rośliny zachowuje się jak ta sprężynująca roślina. Skąd znamy tę sprężynującą roślinę? Jak to jest zrozumiane: symbole składają się na ten symbol? Czy znamy jego anatomiczne podobieństwo?
Discenda est virtuscnoty należy uczyć.
“ I znowu był czerwiec – łagodne, długie, wolno gasnące wieczory, wieczory które tak wiele obiecują, że cokolwiek się z nimi zrobi, ma się zawsze wrażenie porażki, zmarnowanego czasu. Nie wiadomo, jak najlepiej je przeżyć. Iść przed siebie, albo może zostać w domu i siedzieć przy szeroko otwartym oknie, tak żeby ciepłe powietrze, nasycone dźwiękami lata, weszło do pokoju i zmieszało się z książkami, z ideami, z metaforami, z naszym oddechem. Ale nie, to także nie jest sposób, to nie jest możliwe. Można ich – tych niekończących się wieczorów – tylko żałować, kiedy już przeminą, kiedy dzień będzie coraz krótszy. Są nieuchwytne. ”
Człowiek tworzący kulturę musi tkwić w kontekście, w jakim działa i nad jakim prowadzi namysł. Stale czyha na nas niebezpieczeństwo życia w laboratorium. Nasza wiara nie jest wiarą-laboratorium, lecz wiarą-drogą i wiarą historyczną. Bóg objawił się jako dzieje, nie jako kompendium oderwanych prawd. Boję się laboratoriów, bowiem tam wyabstrahowuje się problemy i zabiera je
do domu, żeby je udomowić, polakierować,
poza ich kontekstem.
"Są chwile, gdy samotnie...- Trzeba umieć być samemu w życiu. To jest często najbardziej kreatywny czas jaki mamy. Wykorzystuj każdą chwilę, aby osiągnąć swój cel, swój szczyt i marzenie."
Ludzie, darzący nas zupełnym zaufaniem, sądzą,
iż mają przez to prawo do naszego zaufania. Jest to wniosek błędny: przez dary nie zdobywa się praw.
Bóg dał nam narzędzia i odkrycie natury rzeczywistości jest naszym własnym zadaniem. Dał nam ostrze, ale my sami musimy je naostrzyć.
