Zamiast uczucia takiej okropności Lepiej byłoby utracić poczucie Samego siebie.

 Bo choćby nawet cały świat rzucał
w ciebie kamieniami, to jeżeli mama
stoi po twojej stronie, nic ci się nie stanie.

 A praktyka, jak wiadomo, jest najlepszym kryterium prawdy.

 W próżni rzucone kości nigdy nie przestają się toczyć.

 Pożar zawsze zostawia po sobie popioły.

 Życie niszczy człowieka, zdziera go jak podeszwę.

 Tyle o sobie wiemy, ile nas sprawdzono.

 Nie podoba mi się wyniosłość, nie podobają mi się ludzie, którzy stawiają siebie wyżej od innych. Mam ochotę dać im rubla i powiedzieć: jak się dowiesz, ile jesteś wart, to wrócisz i oddasz resztę.

 Jak się zaczyna, nie wiedząc nic,
to wszystko jest możliwe.

 Dusze przemierzają wieki, jak chmury przemierzają niebo i choć ani kształt chmury, ani barwa, ani wielkość nigdy takie same nie zostają, ciągle jest chmurą. I tak samo z duszą jest. Kto rzec może, skąd chmura przywiała? Albo kto tą duszą będzie jutro?

 Czasem trzeba poprosić o pomoc, nawet jeśli się nie ma na to ochoty...