Najpiękniejszym prezentem, który możemy dostać jest człowiek, który jest. Który daje obecność. Który odbiera telefony. Który dotrzymuje słowa. Każda miłość zaczyna się od obecności i do obecności się sprowadza.
Kochać kogoś to znaczy dać mu to, co ma się w sobie najlepszego.
Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.
Człowiek ma dar kochania, lecz także dar cierpienia.
Kochamy wciąż za mało i na próżno.
Najbardziej cenną rzeczą, jaką możesz komuś dać to czas. Dajesz mu w ten sposób, cząstkę swojego życia, której już nigdy nie odzyskasz... Wiec zastanów się dobrze, komu poświecasz ten czas i w jakiej ilości. Jeśli ta druga osoba nie ma dla Ciebie czasu, nie warto... Odpuść i pozwól jej odejść...
Miłość to samotność co łączy najbliższych.
Tylko dlatego, że coś nie wyszło, nie można zakładać, że na świecie nie ma innych ludzi do kochania. Miłość jest zbyt ważna, by iść bez niej przez życie.
Kto komu ma dać miłość, jeżeli każdy jej potrzebuje? A jeżeli potrzebuje, to przecież znaczy, że jej nie ma. A jeżeli jej nie ma,
to jej nie może dać. Co może wlać próżne do pustego i odwrotnie?
Uważam, że wszelkie problemy życiowe wynikają z braku miłości. Gdybyśmy mieli miłość do siebie, do innych, do życia, do świata, nie byłoby głodu, wojen, narkotyków, aborcji, zastraszania w szkole, samobójstw i tysięcy innych problemów.
-Czemu kochasz kogoś, wiedząc że i tak nie będziecie razem?
-To jest tak jak z oddychaniem, czemu oddychasz, wiedząc że i tak umrzesz?
