Kiedy będziesz miał pewność siebie, że umiesz zacząć sam szukać swojej drogi, dobry nauczyciel zrozumie, że nadszedł ten moment, kiedy powinien cię opuścić. Będziesz wtedy sam na sam z rzeczywistością. Marzenia powinny być takie, aby cię przerastały, abyś zawsze czuł, że jesteś na początku drogi. I to jest pieczołowitość. To hańba - nie dojść do końca.
Kiedy przyjrzysz się ludziom, którzy naprawdę osiągnęli sukces, zobaczysz, że natknęli się na wiele porażek i przeciwności losu. Ale zawsze powracały, przekształcając przeszkody na drodze w możliwości.
Nie mierzy się człowieka ilością jego doświadczeń, ale tym, jak je przeżywa. Możemy przemierzyć cały świat i zawsze pozostać na tym samym poziomie, jeśli nie zrozumiemy, że prawdziwa podróż to nie miejsca, ale ludzie, którzy nas otaczają.
Życie nie jest problemem do rozwiązania, tylko rzeczywistością do doświadczenia. Zrozumienie innej osoby nie polega na logicznym zrozumieniu jej, ale na wcieleniu się w nią, wejściu w jej skórę.
Nie szanuję, nie bronię żadnej idei, żadnej prawdy, które niosą nienawiść, lekceważenie względem jakiejkolwiek grupy ludzi, które nie pozwalają mi patrzeć na tę grupę bez uprzedzeń, bez spokoju ducha.
Człowiek zawsze przywyka do tego, co go spotyka. Nie ma dla nas takich nieszczęść, do których byśmy nie mogli się przyzwyczaić.
Nie można się bać marzeń, bo to one kształtują nasze cele. Bez nich człowiek jest jak ptak bez skrzydeł, jak dziecko bez uśmiechu, jak ogień bez ciepła. Marzenia są jak gwiazdy, które pokazują nam drogę, nawet kiedy wszystko dookoła jest za ciemne, aby zobaczyć.
Znałem kiedyś kogoś, kto twierdził, że znamy tylko tyle osób, na ile nas stać. I myślę, że miał rację. Znamy tylko tyle osób, na ile nas stać na porażki.
Są dwie kategorie ludzi: tych, którzy idą do przodu i osiągają coś, oraz tych, którzy chodzą w koło i pytają, kto jest winien.
Człowiek jest jedynym stworzeniem, które odmawia bycia tym, czym jest. Inne stworzenia są zadowolone z tego, czym są, tylko człowiek jest niezadowolony i sięga po nieznane.
