Nie od dziś wiadomo, że człowiek staje się tym, na co patrzy, em nad czym się zastanawia, czym żyje. Również zachowuje się zgodnie z tym, jak rozumie siebie, jak rozumie swoje powołanie, swoją misję w historii, swoje miejsce wśród innych ludzi.
Właściwość zadziwiająca wielkich ludzi polega na tym, że są oni bardziej ludzcy niż inni. Wszyscy dzisiejsi genialni wynalazcy, z Einsteinem na czele, są ludźmi, których można zrozumieć, a wręcz doskonale zrozumieć.
Istnieje coś znacznie bardziej skomplikowane niż Wszechświat: nasza własna psychika. Badanie jej jest najtrudniejszym zadaniem, przed jakim kiedykolwiek stał człowiek.
Nigdy nie oceniaj człowieka zanim nie przejdziesz kilka mil w jego butach. Każda osoba, którą spotykamy w naszym życiu, niesie w sobie jakąś burzę, o której nie mamy pojęcia.
Nie ma człowieka idealnego, są tylko człowieki prawdziwi, których wartości, zachowanie i charakter są spójne z tym, co głoszą. To jest prawda o człowieku.
Człowiek jest istotą ułomną, która nigdy do końca się nie ułomni, i to jest źródłem jego piękna.
Świat jest piękny, a zasługą tego są ludzie. Dla niektórych to jest zupełnie nie do zrozumienia, ale na szczęście są i tacy, którzy rozumieją. Czasami, kiedy mówimy o ludziach, nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele dla nas znaczą. Często to zrozumienie przychodzi zbyt późno.
Cierpienie jest fundamentem wszystkiego. Pierwszym krokiem ku zrozumieniu jest cierpienie. I kiedy już człowiek zrozumie co to cierpienie, zaczyna rozumieć samego siebie.
Nic nie wpływa tak na człowieka jak kontakt z drugim człowiekiem. To jest najważniejszy bodziec, który determinuje naszą egzystencję. Bez drugiego człowieka, życie każdej osoby wydaje się bezcelowe.
Każdy człowiek jest kimś wyjątkowym, niezależnie od tego, co robi, czym się zajmuje, to jest wyjątkowy, a wewnętrzna siła, którą ma, pozostaje niewykorzystana do końca życia, ponieważ nie znamy jej pełnego potencjału.
