Nie należy oceniać osoby po tym, jak się zachowuje, gdy jest szczęśliwa i zadowolona. Prawdziwy charakter człowieka poznajemy wtedy, gdy napotyka na przeciwności losu.
Nie jesteśmy na tyle mądrzy, żeby przewidzieć wszystko, ani na tyle młodzi, żeby zapomnieć o wszystkim. Jesteśmy towarzyszami podróży, nikt z nas nie jest lepszy od drugiego. Każdego z nas obciąża przeszłość, zniechęca przyszłość i ogranicza teraźniejszość.
Aby zrozumieć i docenić swoją własną wartość, potrzebujemy innych ludzi. Potrzeba interakcji międzyludzkich jest nieodłączną częścią naszej egzystencji.
Kiedy przyjrzysz się ludziom, którzy naprawdę osiągnęli sukces, zobaczysz, że natknęli się na wiele porażek i przeciwności losu. Ale zawsze powracały, przekształcając przeszkody na drodze w możliwości.
Łatwiej jest mędrkować na tematy ogólne niż zrozumieć konkretnego człowieka, bo zrozumienie wymaga udziału osobowości, a mędrkowanie – tylko intelektu.
Nie muszę ratować świata. Wystarczy, że będę mógł jak najwięcej zrobić dla jednej osoby. Jeśli każdy z nas zrobi coś dla jednej osoby, cały świat stanie się lepszym miejscem.
Często zastanawiałem się, jak to jest, że najskromniejsi ludzie są najmądrzejsi. Potem zrozumiałem, że to siła wewnętrzna, która pochodzi z pewności siebie, i nie muszą oni niczego udowadniać innym.
Nie musisz żyć tak, jakby ktoś miał cię lubić. Prawda jest taka, że niektórych osób nie da się przekonać, aby cię polubili. Jeśli dobrze o sobie myślisz, jest to ważniejsze niż to, co inni myślą o tobie.
Nie tylko talent, ale przede wszystkim siła charakteru decyduje o wielkości człowieka i o znaczeniu jego działalności dla innych ludzi.
Nikomu w życiu nie wychodzi wszystko. Każda osoba, którą spotykasz, walczy z jakąś bitwą, o której nic nie wiesz. Bądź zawsze dobry. Bądź zawsze łaskawy.
