Krytykuj przyjaciela w cztery oczy, a chwal przy świadkach.

 Przyjazń jest miłością bez skrzydeł. Nie znam nic piękniejszego, niż kochać kogoś nie za coś, ale po prostu dlatego, że jest.

 Przyjaźń to nie tylko niewidzialny dar, cenny sam w sobie, ale także niezmienny klucz do zrozumienia nie tylko innych, ale przede wszystkim siebie samego.

 Potrzeba wielu lat, by odnaleźć
przyjaciela, wystarczy chwila, by go stracić.

 Kto znalazł przyjaciela, skarb znalazł.

 Przyjaźń, podobnie jak wiara, bywa często obiektem prób i tak jak złoto trzeba ją oczyszczać w ogniu. Bardzo mało jest prawdziwych przyjaciół - tych, którzy są obecni, gdy zaczyna cię spotykać nieszczęście.

 Przyjaźń jest czymś kruchym i delikatnym niczym porcelana,
jakże przecież cenna. Nie zawsze
przebiega bez starć, drobnych potyczek czy słownych przepychanek. Najważniejsze jednak, by się w tym wszystkim nie zagubić i mimo nieporozumień trwać w tym
pięknym związku.

 Prawdziwa przyjaźń nie polega na tym, żeby patrzeć na siebie nawzajem, ale na to, żeby patrzeć w tym samym kierunku. Pomaga ci, gdy jesteś w kopocie, a nie po prostu cieszy się z twojego towarzystwa.

 Gdy pieniędzy wiele, wokoło przyjaciele.

 Przyjaźń to jeden umysł w dwóch ciałach, to ciche porozumienie, ciche jednocześnie oparcie się na wzajemnej ufności cennego niż złoto.

 Nie troszcz się o wygląd i bogactwa. Troszcz się o to, czy ktoś ma w sobie tyle odwagi, by płakać i mówić prawdę, a przede wszystkim, czy potrafi zrozumieć twoje serce tak, jak nikt inny. Tego szukaj w przyjaźni.