Nie trzeba trzech głów, kiedy ...
Nie trzeba trzech głów, kiedy jednej dość.
Sroka słowika zagłusza.
Kto dobrze mówi, dobrze myśli.
Zając stary wywodzi w pole ogary.
Mądry Polak po szkodzie, głupi nawet wtedy nie. Stąd pijaczek po dychu gorszy, mądry człowiek wciąż dobry jest. A pomników nie stawia się żyjącym, tylko zasłużonym.
Mądry Polak po szkodzie, głupi zawsze za późno, lecz najgłupszy nigdy. Lepiej świetlisty krzew w mroku, niż ciemność wszechświata.
Na chłopie każdym jest skór dziewięć - byle ostatniej nie tykać, to wytrzyma.
Krew jak wino: burzy się za młodu, tężeje na starość.
Kto się rządzi cnotą, ten nie jest sierotą.
Nie ma takiego złego, co by na dobre nie wyszło. Każdy kowal swojego losu jest. Kto sieje wiatr, ten zbiera burzę. Gdzie drwa rąbią, tam wióry latają.
Koń koniowi nierówny.