Jeśli kto kocha wojnę domową, ...

 W Polszcze złota wolność pewnych reguł strzeże:chłopa na pal, panu nic, szlachcica na wieżę.

 Mówisz mi
I love you...
ale spławiasz mnie przy pierwszej lepszej okazji :(
Nie widzisz moich łez ;(

 Uwielbiam ludzi, którzy potrafią
mnie rozśmieszyć, kiedy wcale nie mam ochoty się uśmiechać.

 -Kubusiu jak się piszę MIŁOŚĆ?
-Prosiaczku MIŁOŚĆ się nie piszę, MIŁOŚĆ się czuję!

 - Bo nauczycielki przedszkola tak mają. Łagodzą tulą do serca, zamykają pewne rozdziały w życiu, inne otwierają i same stają się autorkami niektórych. Co nas wyróżnia? Że potrafimy być dumne ze swojego zawodu, że wciąż chcemy się doskonalić i nie przesądzamy o końcu swoich poszukiwań. Człowiek, który nieustannie dąży - jest wielki. Nauczycielki przedszkola mają serce zaprogramowane na przyszłość, inwestują w siebie, gromadząc doświadczenia, bo miłość przecież się nie kończy.

 Naród, który traci pamięć, traci sumienie.

 Małżeński maraton, gdzie wsparcie i wzajemna motywacja, upadanie i wstawaniem razem prowadzi do mety. To nie współczesne związkowe biegi na setkę, gdzie wykłada się wszystko juz na starcie, by przy pierwszym dołku oddalić się od siebie zamiast dźwigać wzajemnie i biec dalej.

 Szczęście to po prostu dobre zdrowie i zła pamięć.

 Siła moralna bardziej niż liczba decyduje o zwycięstwie.

 Szczęście to nic innego jak dobre zdrowie i pamięć krótka.