Prawdziwą namiętnością XX wieku jest niewola.
Szczęście to nie cel podróży, ale sposób podróżowania. To nie coś stałego, konkretnego, ostatecznego, ale zmienna wartość, zależna od wielu czynników, zewnętrznych i wewnętrznych. Nie siedzi w rzeczach materialnych, choć często szukamy go tam. Prawdziwe szczęście jest w nas samych, w naszej duszy, sercu, umyśle. Prawdziwe szczęście to być z kimś, kogo się kocha, robić coś, co się uwielbia, i być kimś, kim się naprawdę chce być.
Szczęście nie polega na tym, aby robić zawsze, co się chce, ale na tym, aby zawsze chcieć to, co się robi. Powiedziano mi, że każdego człowieka, który umie być szcześliwym, nie zastąpi żadne bogactwo. Tak też myślę.
Szczęście to nie coś gotowego. Szczęście pochodzi z twoich własnych działań. Jeżeli chcesz, żeby inni byli szczęśliwi, praktykuj współczucie. Jeżeli chcesz być szczęśliwym, praktykuj współczucie.
Liczebność tłumu bywa zwodniczą miarą ilości ludzkiego ciepła.
Klasy to takie grupy ludzi, z których jedna może sobie przywłaszczać pracę innej z powodu różnicy miejsca zajmowanego przez nią w określonym systemie gospodarki społecznej.
Człowiek jest z natury zwierzęciem politycznym.
W niewiedzy człowieka znajduje się jego szczęście.
Jeśli wróg się nie poddaje, to się go unicestwia.
Prawdziwe szczęście nie jest związane z posiadaniem, wygrywaniem czy byciem na szczycie. Jest to coś głęboko ukorzenionego, czego nie można zabrać ani przejąć. Jest to wewnętrzne zrozumienie, że jesteśmy cenni, kochani i że nasze życie ma sens.
